Diepte van de mijn / Depth of the mine
Mijnen kunnen de volledige dikte van een blad benutten, of zich bepoerken tot maar een van de lagen van een blad. Dit hangt nauw samen met de anatomie van bladeren.
Onderstaande doorsnede door een beukenblad (naar Strasburger, 1958) geeft hiervan een beeld. Van boven naar beneden is hier de bovenepidermis, het palissadeparenchym, het sponsparenchym, en de onderepidermis te zien. In de cellen van de epidermis bevinden zich geen bladgroenkorrels; die zijn zeer talrijk in het palissadeparenchym, veel spaarzamer in het sponsparenchym. De cellen van palissadeparenchym staan als bazaltzuiltjes tegen elkaar; bij andere plantensoorten kan het palissadeparenchym uit twee of drie cellagen bestaan. De photosynthese vindt in hoofdzaak plaats in het dit deel van het blad. Daardoor, en door de dichte pakking van de cellen is dit ook het voedselrijkste deel van het blad. (Niet alle plantenbladeren hebben deze anatomie: in het bijzonder gras- en varenbladeren hebben een afwijkende bouw.)
Bovenzijdige mijnen bevinden zich alleen in het palissadeparenchym, onderzijdige mijnen zijn beperkt tot het sponsparenchym. In enkele gevallen leeft de mineerder uitsluitend in de de epidermis, soms alleen in het begin van zijn ontwikkeling, zelden ook permanent.
De tekening bevat ook een doorsnede door een dunne bladnerf. Daarin een een groep kleine, zeer dikwandige cellen te zien. Voor een bladmineerder vomt zo'n nerf, en al helemaal een dikke hoofd- of zijnerf, een sterke barrière.
Miners can utilise the full thickness of the leaf, or limit themselves to just one of the layers of a leaf. This has everything to do with leaf anatomy.
The illustration below shows a transverse section though a typical leaf, that of Beech (after Strasburger, 1958). From the top down one sees the upper epidermis, the palissade parenchyma, the sponge parenchyma and the lower epidermmis. The cells of the epidermis do not contain chlorophyll grains; they are abundant in the palissade parechyma, much less so in the sponge parenchyma. The cells of the palissade parenchyma are squeezed toghether like basalt columns; in other plant species the palissade parenchyma may consist of two or three layers. Photosynthesis takes place mainly in this part of the leaf. For this reason, and also because the cells are so densely packed, this is the most nutritious layer of the leaf. (Not all plant leaves follow this scheme; in particular leaves of ferns and grasses have a different anatomy.)
Upper-surface mines are limited to the palissade parenchyma, while lower-surface mines occupy to the sponge parenchyma. There are also species where the larva lives only in the epidermis, either throughout the entire larval life, or only in a few first instars.
The drawing also contains a section through a thin vein, containing a group of small, thick-walled cells. This explains with veins, and especially tjhe midrib and thick side veins, are a formidable barrier for the mining larva.
doorsnede door een beukenbla
section through a Beech leaf
mineerders
Bladwesplarven, keverlarven en de meeste vlinderlarven eten al het parenchym op (bladwespen en kevers vaak wel een beetje slordig). Bij de belangrijkste minerende vliegenfamilie, de agromyziden, ligt het ingewikkelder. Ze eten met grote precisie of het palissadeparenchym of het sponsparenchym (of in een deel van hun larveleven het een, en daarna het ander). Ook zijn er soorten die mineren in de onder- of bovenpeidermis; de meeste alleen als heel jonge larve, enkele tot aan de verpopping toe.
miners
Larvae of sawflies, beetles and most moth families eat all the parenchyma (sawflies and beetles sometimes a bit sloppily). In the most important mining fly family, the Agromyzidae, situation is more complicated. Their larvae, with great precision, feed on either the palissade, or the sponge parenchyma (or part or their laral life the one, subsequently the other). There are also species that mine the upper or lower epidermis; mostly only when very young, a few species untill pupation.
modif. 2.ix.2007